Leczenie zaburzeń erekcji

Zaburzenia erekcji mogą dotyczyć nawet 16% mężczyzn w wieku 20-75 lat. Bez względu na przyczynę, niezdolność do osiągnięcia wzwodu znacząco pogarsza jakość życia, zmniejsza satysfakcję ze stosunków seksualnych, a czasami całkowicie je uniemożliwia i przez to negatywnie odbija się na psychice i kondycji związku. W przypadku przewlekłego problemu ze wzwodem konieczne jest skierowanie pacjenta na leczenie zaburzeń erekcji, a to może być realizowane poprzez zastosowanie terapii farmakologicznej, psychoterapii lub leczenia operacyjnego.

Przyczyny zaburzeń wzwodu

Problemy z erekcją mają różne podłoża. Jedne są wynikiem niezdrowego stylu życia, inne przewlekłych schorzeń lub przebytych w przeszłości chorób. Problemy z erekcją wpływają na znaczące pogorszenie się samooceny, a to może dodatkowo potęgować skalę problemu i powodować tzw. błędne koło stresu i pogłębiających się trudności.

Jeśli chodzi o aspekt zdrowotny, na niemożność osiągnięcia wzwodu może wpływać cukrzyca, miażdżyca, zaburzenia hormonalne, w tym niskie stężenie testosteronu, problemy natury psychicznej takie zaburzenia lękowe czy depresja, stosowanie używek (papierosów, narkotyków i alkoholu), przyjmowanie niektórych medykamentów np. leków hormonalnych czy przeciwdepresyjnych oraz przebyte zabiegi operacyjne. Do przyczyn takich zaburzeń można zaliczyć też długotrwały stres oraz przemęczenie fizyczne i psychiczne. Zaburzenia erekcji diagnozuje się w wywiadzie medycznym oraz w badaniu fizykalnym. Czasami konieczne są też dodatkowe badania, w tym oznaczenie glukozy i testosteronu.

Zaburzenia erekcji – leczenie farmakologiczne

W przypadku zbyt niskiego stężenia testosteronu (< 300 ng/dl) w leczeniu można wykorzystać suplementację tego hormonu. Zbyt niski poziom testosteronu powoduje nie tylko spadek libido, ale też zaburzenia erekcji, a jego odpowiednia ilość warunkuje całą kaskadę reakcji niezbędną do zaistnienia erekcji takich jak rozkurczenie mięśni gładkich zatok jamistych, synteza GMP prowadząca do rozszerzenia tętniczek oraz uwolnienie tlenku azotu.

W przypadku zaburzeń erekcji bardzo często zastosowanie mają środki farmakologiczne zawierające inhibitory fosfodiesterazy typu piątego (PDE5) blokujące enzym PDE5, który rozkłada związek pobudzający rozluźnienie mięśni naczyń prącia oraz ciał jamistych. Do najpopularniejszych leków PDE5i zalicza się:

• sildenafil;
• vardenafil;
• tadalafil;
• avanafil.

Mimo iż te związki wykazują dość dużą skuteczność, podczas ich zażywania osiągnięcie spodziewanego efektu jest możliwe tylko przy jednoczesnej stymulacji miejsc intymnych. Popularnie reklamowane „niebieskie tabletki” z sildenafilem doprowadzają do zwiększonego uwalniania tlenku azotu, co skutkuje ułatwionym napływem krwi do penisa i ułatwia osiągnięcie jakościowego wzwodu.

W przypadku ciężkich chorób układu sercowo-naczyniowego, przed włączeniem leczenia farmakologicznego, należy skonsultować się z kardiologiem.

Zachowawcze metody leczenia zaburzeń erekcji

Terapia zastosowana w przypadku zaburzeń erekcji jest dobierana pod względem przyczyny problemu oraz stopnia jego nasilenia i zawsze zależy od indywidualnej decyzji lekarza.

• Zmiana stylu życia jest pierwszym, co należy polecić pacjentowi z zaburzeniami erekcji. Modyfikacji powinny podlegać te obszary, które mają bezpośredni wpływ na problemy ze wzwodem. Zaleca się przede wszystkim rzucenie palenia, zwiększenie aktywności fizycznej, poprawę diety oraz utratę ewentualnych zbędnych kilogramów. Dobre efekty przynosi też leczenie nadciśnienia tętniczego oraz zaburzeń gospodarki lipidowej.
• Psychoterapia jest polecana szczególnie w przypadku problemów z erekcją wynikających z depresji, zaburzeń lękowych lub innych problemów psychogennych. Pacjenta kieruje się wtedy do psychologa, seksuologa lub psychiatry. Jeśli przyczyną problemów ze wzwodem jest depresja, możliwą formą leczenia będzie zastosowanie leków przeciwdepresyjnych zawierających inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), w pozostałych przypadkach należy poszukać przyczyn problemu podczas terapii.
• Iniekcje do ciał jamistych są metodą, która ma zastosowanie w przypadku braku skuteczności inhibitorów fosfodiesterazy typu piątego albo w przypadku niechęci do przyjmowania takich leków. Zabieg polega na wstrzyknięciu toksyny botulinowej w okolice podstawy prącia, co ułatwia osiągnięcie pełnej i trwałej erekcji.
• Zastosowanie aparatów próżniowych pomaga uzyskać napływ krwi do ciał jamistych prącia i osiągnąć wzwód pozwalający na uzyskanie satysfakcjonującego stosunku. Skuteczność tej metody jest ograniczona i nie może być ona stosowana w przypadku pacjentów z problemami krzepnięcia krwi.

Operacyjne leczenie problemów ze wzwodem

Leczenie operacyjne jest ostatecznością, ale jednocześnie przynosi najlepsze efekty w przypadku poważnych problemów z erekcją. Metody operacyjne można podzielić na chirurgię naczyniową oraz zabiegi implantacji protezy prącia. Pierwszym wyborem są zawsze zabiegi w obrębie naczyń, ale jeśli nie przynoszą efektów, należy zastosować implanty prącia. Protezy są wykorzystywane w skrajnych problemach z erekcją niepoddających się leczeniu zachowawczemu ani farmakologicznemu.